Door: Lienne
Het land is prachtig en de mensen zijn aardig. Nou ja, behalve die twee controleurs dan die ons zo nodig een boete moesten geven. Zoveel geschiedenis verborgen in de bergen. Prachtige, heftige en trieste verhalen. Ineens hoorde ik ze overal. Zag ik ze overal. Mensen die de oorlog in Bosnië hadden meegemaakt en waren gevlucht en nu hun verhaal aan mij vertelden. En ook al heb ik naar hun verhalen geluisterd en beschoten gebouwen gezien, nog steeds is het moeilijk voor te stellen om midden in het vuur te staan.
In 1984 waren de Olympische Spelen in Bosnië. Daarbij stond een hotel. In dit hotel hebben ze in de oorlog 198 mensen opgesloten om vervolgens in brand te steken. Ik loop er doorheen en ik snap het niet. Zo ziek. Ik voel dat ik boos word.
Vandaag gingen we drie vluchtelingenkampen bezoeken. Samen met de psycholoog mochten we bij het wekelijkse bezoek aanschuiven. In een klein kamertje te midden 20 andere oudere vrouwen. Zij zaten op de grond en als gasten moesten wij op de bank. Eén voor één bekeek ik de vrouwen. Allemaal hadden ze de oorlog meegemaakt. Een naar iets wat hun met elkaar verbindt. Ik luister met aandacht wanneer de vrouwen aan de psychologe vertellen wat ze die week hebben meegemaakt. Hoewel ik er niks van begrijp, blijf ik luisteren. Ik krijg tranen in mijn ogen, ik weet niet waarom.
We rijden verder het niets in. Via een zanderige weg komen we bij een paar huisjes. Hier zit ook een school bij. Met één klas. Met kinderen van groep 4 t/m8. We hebben een tas vol leuke spulletjes bij die we gesponsord hebben gekregen uit Nederland. Terwijl we het uitdelen, verschijnen de glimlachen op de gezichten van de kinderen. Voor de juf hebben we ook lesmateriaal mee. Ze zijn allemaal blij. En wij ook.
In het vliegtuig zit ik naast een vrouw uit Bosnië. Ze vliegt net terug van vakantie. Terug naar Duitsland, waar ze nu woont. Voorheen woonde ze in Mostar, een plaatsje in Bosnië vlakbij de zee. Ook zij is gevlucht. Haar ouders wonen nog wel in Sararajevo, maar zij heeft haar leven in Duitsland. Ze mist de zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten