Een middag op bezoek op een AZC

Door: Saskia

Als je er langs komt rijden met de auto krijg je altijd een beetje een naar gevoel, het heeft iets weg van een gevangenis met die hekken er om heen en de gebouwen die je ziet staat maken het er ook niet beter op.

We hadden die dag een afspraak met de heer Peter Poorter, hij zou ons een presentatie en een rondleiding geven. Voor je bij het kantoor ben waar de presentatie wordt gegeven zie je al een hoop veel pictogrammen omdat weinig mensen de taal kennen mensen die samenscholen voor gebouwen.
Voor het gebouw waar het vanuit werd gewerkt en gecoördineerd word wemelt het van de mensen hopen op een klusje, om een spelletje te lenen maar ook omdat er bezoekers waren (wij) was erg veel belangstelling.

Tijdens de presentatie werd kregen we verteld wat je hier als nieuwkomer voor informatie krijgt over zijn kamer, het eten, ter Apel, de spullen en transferlist en uiteraard dingen die wel en niet mogen. Dit waren een hoop regels waar ze rekening mee moeten houden.

Toen kregen we een rondleiding en dit begon al in het kantoor daar dan hadden ze een muur vol met een soort van een klein postvakjes, 4 postvakjes waren een kamer en als een blauw kaartje in een postvakje zat werd het bezet door een man, zo had je ook nog rood en oranje.

Toen we naar buiten gingen kwamen we langs het magazijn. Hier kunnen mensen aan het begin van het verblijf beddengoed krijgen en wat andere nodige spullen. Deze moeten de dag voor ze naar transfer terug brengen naar het magazijn.

Op onze weg naar de volgende ruimte kwamen een groepje bewoners wat ramen aan het lappen was. Peter vertelde dat dit een taakstraf was ze hadden zich niet aan de regels gehouden dus moesten ze over ruimte houden.

We liepen langs een gebouw dit was een school hier werden cursussen Nederlands gegeven wat momenteel een heel stuk minder was omdat geheel gedraaid wordt door vrijwilligers maar de klassen zitten altijd vol.

Bij het volgende gebouw aangekomen, dit was het restaurant. Hier wordt als een nieuwe groep komt, de presentatie gehouden. Hier worden ook films vertoont. Het heette het restaurant want vroeger wat dit publieke eetruimte nu konden alleen nog het eten hier halen en op hun kamer op eten. Koken was verboden op de kamer ivb met brandgevaar. Er waren al een aantal gebouwen gesloten door de brandweer omdat het niet veilig. Hier was ook een kinderverblijf bij.

Als je restaurant iets verder door loop waren er de vrouwen en kinderruimte, hier broeide het van activiteiten een aantal middelbare scholen waren er hun maatschappelijk stage aan het vervullen en waren spelletjes aan het te doe met de kinderen in het centrum en ze werden overladen met lekkernijen. Toen waren we ook mee gaan doe met de spelletjes en dat was echt heel leuk de communicatie is echt moeizaam maar spelletjes zoals memorie zijn universeel en dat maakt het erg leuk.

Daarna heeft een klein meisje met perfect engels haar kamer laten zien. Een kamer van net 18 m2 waar 2 stapelbedden in staan 4 kleine kastjes en ook is een tafel met stoelen.
Op de weg terug naar ingang/uitgang kwamen we nog langs het internetcafé, dit altijd druk bezet door de mensen. Het verzopen voetbalveld. En als laats veel besproken transferlist hier moet je als bewoner elke dag op kijken of je naar de volgende bestemming in Nederland kan: ter Apel.